Zorg en ontspanning op maat in een dynamisch woonzorgcentrum met een open karakter.
In 1984 zocht men naar een nieuwe, bij voorkeur sociale, bestemming voor het patersdomein rond de gebouwen van het kapucijnenklooster in Izegem. Het klooster, gebouwd in 1900, werd jarenlang bewoond door een negentigtal minderbroeders kapucijnen, een tak van de orde van de franciscanen. Bij de herbestemming in 1984 werd een ‘huis-met-een-hart’ opgericht in de gebouwen rond het pandhof van het seminarie. Zo is ’t Pandje ontstaan, kleinschalig wonen, met plaats voor een twintigtal zorgbehoevende ouderen met bijzondere aandacht voor personen met dementie.
Door het succes van een baanbrekende therapie die een nieuwe visie rond dementie propageerde, werd de opvangcapaciteit van ’t Pandje in 1993 verdubbeld. Maar daar bleef het niet bij. De problematische vergrijzing van de bevolking en de grensverleggende behandeling spoorden de voorziening ertoe aan om in 2001 bij te bouwen. Hiermee verhoogde de capaciteit naar 70 kamers.Vandaag is ’t Pandje uitgegroeid tot een woonzorgcentrum waar 120 bewoners verzorgd worden.
’t Pandje wil een open huis zijn waar de bewoners met genegenheid en respect behandeld worden door medewerkers, vrijwilligers en studenten.
’t Pandje ijvert om een huis te zijn waar personeelsleden en vrijwilligers zich ten volle kunnen ontwikkelen in een klimaat van open en eerlijke communicatie met wederzijds respect.
Een huis met aandacht voor een waardevol leven en waardig levenseinde.
